Ο Ζαν Μονέ, Γάλλος πολιτικός και οικονομικός σύμβουλος, υπήρξε όλη του τη ζωή υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και οι ιδέες του ενέπνευσαν το «σχέδιο Σουμάν» για τη συνένωση της εθνικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερμανίας υπό μια ενιαία δομή.
Ζωή και ιστορικό πλαίσιο
Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1914, ο Μονέ επικοινώνησε με την κυβέρνηση παρουσιάζοντας μία πρόταση για τον καλύτερο συντονισμό της μεταφοράς πολεμοφοδίων με τους συμμάχους της Γαλλίας. Αργότερα, διορίστηκε αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Κοινωνίας των Εθνών, όταν ιδρύθηκε το 1919. Το 1943 ο Μονέ εντάχθηκε στη Γαλλική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, η οποία λειτουργούσε ως εξόριστη de facto γαλλική κυβέρνηση στο Αλγέρι. Εκείνη την εποχή άρχισε να διατυπώνει ξεκάθαρα το όραμά του για μια ενωμένη Ευρώπη με στόχο τη διασφάλιση της ειρήνης.
Ένα όραμα για την Ευρώπη
Καθώς, μετά τον πόλεμο, οι διεθνείς εντάσεις αυξάνονταν, ο Μονέ θεώρησε ότι είχε φτάσει η στιγμή να γίνουν ουσιαστικά βήματα προς την ενότητα της Ευρώπης και, μαζί με την ομάδα του, άρχισε να επεξεργάζεται την ιδέα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Στις 9 Μαΐου 1950 ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν εκφώνησε τη «Διακήρυξη Σουμάν» εξ ονόματος της γαλλικής κυβέρνησης.
Ιθύνων νους και συντάκτης της Διακήρυξης, με την οποία προτεινόταν να τεθεί το σύνολο της γαλλογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα υπό τη διαχείριση μίας Ανώτατης Αρχής, ήταν ο Μονέ. Το σκεπτικό ήταν ότι η από κοινού παραγωγή των πόρων αυτών από τις δύο ισχυρότερες χώρες της ηπείρου θα μπορούσε να αποτρέψει έναν νέο πόλεμο στο μέλλον.
