Holenderski polityk Johan Willem Beyen przekonał innych europejskich przywódców do swojego planu pełnej współpracy gospodarczej.
Biografia na tle czasów
W połowie lat 50., kiedy Beyen pracował nad swoją propozycją utworzenia unii celnej, zrozumiał, na czym polega trudność przekonania do zmiany stanowiska przeciwników dalszej integracji europejskiej w jego ojczystej Holandii oraz w pozostałych częściach Europy. Po utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali wielu przywódców obawiało się ściślejszej integracji, zwłaszcza pod względem gospodarczym. Beyen jednak nie ustawał w wysiłkach. Wierzył, że jest to odpowiedni moment, aby dążyć do jeszcze większej współpracy między narodami Europy.
Wizja Europy
Plan Beyena zakładał, że konieczna jest większa współpraca gospodarcza, nie tylko w sektorze węgla i stali. Potrzebny był wspólny rynek obejmujący wszystkie sektory produkcji, zbudowany w oparciu o umowę w sprawie utworzenia Beneluksu zawartą w 1944 r. między Belgią, Holandią i Luksemburgiem. Przedstawiając swój plan podczas konferencji w Mesynie w 1955 r., Beyen przekonał jej uczestników, że jedności politycznej nie można osiągnąć bez wspólnego rynku, opartego na w pewnym stopniu wspólnej odpowiedzialności za politykę gospodarczą i społeczną. Ostatecznie, w następstwie zaakceptowania jego planu, w marcu 1957 r. sześć państw podpisało traktaty rzymskie, tym samym powołując do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Euratom.
Od konferencji w Mesynie do traktatów rzymskich
(Te materialy sa niedostepne w wybranym jezyku.)
Publikacje
Więcej informacji na temat życia i osiągnięć Johana Willema Beyena oraz jego wkładu w projekt integracji europejskiej