Euro jako waluta oficjalna
Euro jest oficjalną walutą 20 państw Unii Europejskiej, które wspólnie tworzą strefę euro.
Inne kraje UE, aby przystąpić do strefy euro, muszą spełnić ściśle określone kryteria, natomiast Dania skorzystała z klauzuli opt-out, czyli postanowiła nie przyjmować euro.
W strefie euro waluta euro jest jedynym prawnym środkiem płatniczym. W przypadku braku szczegółowej umowy dotyczącej środków płatniczych wierzyciele są zobowiązani do przyjmowania płatności w euro.
Strony mogą również ustalić, że w transakcjach są wykorzystywane inne oficjalne waluty obce (np. dolar amerykański). Mogą również ustalić, że wykorzystywane są „środki płatnicze” emitowane przez podmioty prywatne, takie jak np. lokalne giełdy (np. płatności w formie bonów) lub waluty wirtualne (np. bitcoin).
Takiego rodzaju transakcje prywatne i biznesowe podlegają przepisom prawa podatkowego, prawa przedsiębiorstw, przepisom dotyczącym przeciwdziałania praniu pieniędzy i innym ogólnym przepisom dotyczącym handlu towarami. Jednak waluty, które nie są oficjalnymi walutami w krajach strefy euro, nie są regulowane prawem walutowym.
Art. 128 ust. 1 TFUE stanowi, że banknoty euro są legalnym środkiem płatniczym, a art. 11 rozporządzenia WE/974/98 stanowi to samo w odniesieniu do monet euro.