Ursula Hirschmann urodziła się we wrześniu 1913 r. w Berlinie w rodzinie żydowskiej należącej do klasy średniej. W 1932 r. przystąpiła do organizacji młodzieżowej Partii Socjaldemokratycznej, sprzeciwiając się rozwijającemu się nazizmowi. Kiedy Hirschmann poznała i poślubiła młodego włoskiego filozofa i socjalistę Eugenia Colorniego, zaczęła aktywnie udzielać się w tajnym antyfaszystowskim ruchu opozycyjnym we Włoszech.
Biografia na tle epoki
Kiedy Colorniego aresztowano i uwięziono na wyspie Ventotene, pojechała tam za nim.
Tam poznali Ernesto Rossiego i Altiero Spinelliego, którzy w 1941 r. razem napisali manifest z Ventotene „W kierunku wolnej i zjednoczonej Europy”, powszechnie uważany za punkt wyjścia dla europejskiego federalizmu. Manifest był dobrze znany wśród włoskich antyfaszystów.
Wizja Europy
Wezwano w nim do zerwania z przeszłością Europy po to, żeby utworzyć nowy system polityczny poprzez restrukturyzację polityki i szeroko zakrojoną reformę społeczną. Ursula Hirschmann przemyciła manifest z wyspy do Włoch i pomagała w jego rozpowszechnianiu.
Po opuszczeniu Ventotene Ursula Hirschmann wyjechała do Mediolanu, gdzie w 1943 r. wraz z innymi działaczami założyła Movimento Federalista Europeo (Europejski Ruch Federalistyczny). Po zabójstwie Colorniego przez faszystów Hirschmann uciekła do Szwajcarii i zaangażowała się w organizację pierwszego międzynarodowego kongresu federalistycznego w Paryżu w 1945 r.
Zaangażowanie polityczne Ursuli Hirschmann nie wygasło wraz z końcem II wojny światowej. W 1975 r. założyła w Brukseli stowarzyszenie „Femmes pour l’Europe” (Kobiety dla Europy).
Kopia włoskiego dowodu tożsamości Ursuli Hirschmann
Publikacja
Więcej informacji na temat życia i osiągnięć Ursuli Hirschmann oraz jej wkładu w projekt integracji europejskiej