Rodzaje aktów prawnych

Cele wyznaczone w Traktatach UE są osiągane za pomocą różnego rodzaju aktów prawnych. Niektóre z nich są wiążące, inne nie. Niektóre stosuje się do wszystkich państw UE, inne tylko do niektórych.

Rozporządzenie jest wiążącym aktem ustawodawczym. Musi być stosowane w całości na całym obszarze UE. Na przykład: kiedy w 2022 r. wygasło unijne rozporządzenie o zniesieniu opłat roamingowych podczas podróży zagranicznych w UE, Parlament i Rada przyjęły nowe rozporządzenie, które ma zwiększyć jasność poprzedniego rozporządzenia oraz zapewnić stosowanie wspólnego podejścia do opłat roamingowych przez kolejne dziesięć lat.

Dyrektywa jest aktem ustawodawczym wyznaczającym cel, który muszą osiągnąć kraje UE. Sposób jego osiągnięcia określają jednak poszczególne kraje za pośrednictwem swoich własnych aktów prawnych. Na przykład unijna dyrektywa w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych ogranicza wpływ środowiskowy niektórych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, m.in. przez ograniczenie a nawet zakaz stosowania produktów jednorazowego użytku, takich jak talerze, słomki i kubki na napoje.

Decyzja jest wiążąca dla tych podmiotów, do których jest skierowana (może to być np. państwo UE lub pojedyncze przedsiębiorstwo), i jest bezpośrednio stosowana. Na przykład: Rada wydała decyzję zezwalającą Chorwacji na przyjęcie euro w dniu 1 stycznia 2023 r. Decyzja dotyczy tylko tego kraju.

Zalecenie nie jest wiążące. Zalecenie Komisji, zgodnie z którym dostawcy usług medialnych z państw UE powinni poprawić przejrzystość w zakresie własności rzeczywistej i gwarantować swoją niezależność redakcyjną, nie miało żadnych skutków prawnych. Za pomocą zaleceń instytucje mogą przedstawić swój punkt widzenia oraz zaproponować kierunek działania, nie nakładając przy tym żadnych obowiązków prawnych na podmioty, do których zalecenia są skierowane.

Opinia jest aktem, za pomocą którego instytucje mogą wydać niewiążące oświadczenie, innymi słowy takie, które nie nakłada żadnych zobowiązań prawnych na podmioty, do których jest skierowane. Opinia nie jest wiążąca. Opinie mogą wydawać instytucje UE (Komisja, Rada, Parlament), Komitet Regionów oraz Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny. Podczas prac nad przepisami prawnymi komitety wydają opinie ukazujące ich własną perspektywę, czyli interesy regionalne lub ekonomiczne i społeczne. Przykład: Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wydał opinię w sprawie strategii Komisji na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw w ramach NextGenerationEU.