Przeżycia z dzieciństwa i traumatyczne wspomnienia z nazistowskich obozów koncentracyjnych wzbudziły w Simone Veil potrzebę zaangażowania się w działania na rzecz zjednoczonej Europy – stało się to motywem przewodnim całego jej późniejszego życia.
Byliśmy przekonani, że gdyby zwycięzcom z 1945 r. nie udało się szybko i w pełni pojednać z Niemcami, rany Europy, rozdartej między Wschodem a Zachodem, nigdy by się nie zagoiły, a na świecie wybuchłby nowy konflikt, jeszcze bardziej krwawy niż poprzednie.
Biografia na tle czasów
Pierwsze kroki na scenie politycznej zaczęła stawiać jako młoda prawniczka. W 1974 r., za prezydentury Giscarda d’Estaing, objęła stanowisko ministra zdrowia we francuskim rządzie.
Wkrótce po objęciu teki ministra stoczyła batalię o zalegalizowanie aborcji we Francji, co doszło do skutku dopiero wtedy, gdy w Zgromadzeniu Narodowym po jej stronie stanęła opozycja. Ustawa została przyjęta w 1975 r. Uznano ją za ważne osiągnięcie i zaczęto powszechnie określać mianem „ustawy Veil”.
Wizja Europy
Kiedy prezydent Giscard d’Estaing zaproponował jej w 1979 r. pierwsze miejsce na liście jego partii w pierwszych wyborach bezpośrednich do Parlamentu Europejskiego, Simone Veil zgodziła się bez wahania.
Została europosłanką, a wkrótce potem deputowani wybrali ją na przewodniczącą Parlamentu. Przewodziła pracom pierwszego Parlamentu Europejskiego wybranego w wyborach bezpośrednich i była zarazem pierwszą kobietą stojąca na czele instytucji UE. Dwa lata później doceniono jej wkład w jedność Europy i przyznano jej Międzynarodową Nagrodę Karola Wielkiego.
Hołd Parlamentu Europejskiego na cześć Simone Veil
(Te materialy sa niedostepne w wybranym jezyku.)
Publikacje
Więcej informacji na temat życia i osiągnięć Simone Veil oraz jej wkładu w projekt integracji europejskiej