Przejdź do treści głównej

Traktaty założycielskie

Unia Europejska jest oparta na zasadach praworządności. Oznacza to, że podstawą wszystkich jej działań są traktaty, przyjęte dobrowolnie i demokratycznie przez wszystkie państwa członkowskie. Na przykład jeżeli dany obszar polityki nie jest wymieniony w traktacie, Komisja nie może proponować przepisów dotyczących tego obszaru.

Traktat jest wiążącą umową między państwami członkowskimi UE. Określa się w nim cele UE, zasady funkcjonowania instytucji UE, sposób podejmowania decyzji oraz relacje między UE a jej państwami członkowskimi.

Traktaty są zmieniane, aby polityka UE stawała się bardziej skuteczna i przejrzysta, była przygotowana na przyjęcie nowych państw członkowskich i obejmowała nowe obszary współpracy, takie jak wspólna waluta.

W oparciu o traktaty instytucje UE mogą przyjmować przepisy, które są następnie wdrażane przez państwa członkowskie. Pełne teksty traktatów, prawodawstwa, orzecznictwa i wniosków ustawodawczych można znaleźć w bazie unijnych aktów prawnych EUR-Lex.

Najważniejsze traktaty uporządkowane chronologicznie od najnowszych do najstarszych:

Do zmian traktatów założycielskich dochodziło, gdy do UE przystępowały nowe kraje:

  • 2013 r. (Chorwacja).
  • 2007 r. (Bułgaria, Rumunia)
  • 2004 r. (Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Węgry)
  • 1995 r. (Austria, Finlandia, Szwecja)
  • 1986 r. (Hiszpania, Portugalia)
  • 1981 r. (Grecja)
  • 1973 r. (Dania, Irlandia, Wielka Brytania)

Galeria wideo