Unia celna UE w działaniu
Ustanowiona w 1968 r. unia celna UE ułatwia unijnym przedsiębiorstwom handel, harmonizuje cła na towary spoza UE i pomaga chronić obywateli, zwierzęta i środowisko naturalne w Europie.
W praktyce unia celna oznacza, że organy celne wszystkich [node:eu_countries] państw UE współpracują ze sobą tak, jakby były jednym organem. Stosują one te same taryfy celne w odniesieniu do towarów przywożonych na ich terytorium z zagranicy i nie stosują żadnych taryf na rynku wewnętrznym.
W przypadku UE oznacza to brak należności celnych za przewożenie towarów z jednego kraju UE do drugiego. Cło pobierane na towary przywożone do Unii stanowi około 14 proc. całkowitego budżetu UE i jest częścią jej tzw. tradycyjnych zasobów własnych.
Kontrole celne na zewnętrznych granicach UE chronią konsumentów przed towarami i produktami, które mogą być niebezpieczne lub szkodliwe dla zdrowia. Służą także ochronie zwierząt i środowiska naturalnego przez zwalczanie nielegalnego handlu gatunkami zagrożonymi wyginięciem oraz zapobieganie chorobom roślin i zwierząt.
Przy zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i terroryzmu organy celne współpracują z organami policji i służbami imigracyjnymi. Walczą one z handlem ludźmi, narkotykami, bronią i podrabianymi towarami oraz sprawdzają, czy podróżni posiadający duże ilości gotówki nie są zamieszani w proceder prania pieniędzy, uchylania się od opodatkowania, a nawet finansowania organizacji przestępczych.
Służby celne UE zajmują się również zwalczaniem oszustw podatkowych i celnych popełnianych przez przedsiębiorstwa i osoby fizyczne, z powodu których kraje UE są pozbawiane niezbędnych dochodów przeznaczanych na wydatki publiczne.
