Budżet UE łączy zasoby państw UE, wzmacniając tym samym unijną gospodarkę i pozycję geopolityczną UE. To dzięki niemu 450 mln osób mieszkających dzisiaj w Unii żyje w coraz lepszych warunkach.
Źródła finansowania budżetu UE są następujące:
-
odsetek dochodu narodowego brutto każdego kraju UE uzależniony od jego zamożności
-
cła nakładane na towary przywożone spoza UE
-
niewielki odsetek podatku VAT pobieranego przez poszczególne kraje UE
-
składka wyliczana na podstawie ilości odpadów opakowaniowych z tworzyw sztucznych w każdym kraju UE, które nie są poddawane recyklingowi
-
inne dochody, takie jak wkłady państw spoza UE na rzecz niektórych programów, odsetki od zaległych płatności i grzywien, a także wszelkie nadwyżki z poprzedniego roku.
Wszystkie te źródła to tzw. zasoby własne UE. W Unii toczy się obecnie dyskusja na temat nowych zasobów własnych, które miałyby posłużyć do dywersyfikacji i reformy źródeł dochodów unijnego budżetu. W przyszłości mogłyby być one powiązane na przykład z emisjami gazów cieplarnianych lub zyskami przedsiębiorstw.
Naczelna zasada przy tworzeniu budżetu UE brzmi: wydatki muszą odpowiadać dochodom. Oznacza to, że roczne dochody muszą w całości pokrywać roczne wydatki.
Komisja Europejska jest uprawniona na mocy traktatów UE do zaciągania w imieniu Unii Europejskiej pożyczek na międzynarodowych rynkach kapitałowych. Od 2021 r. Komisja gromadzi środki na rynkach kapitałowych, aby sfinansować plan odbudowy po pandemii COVID-19 – NextGenerationEU. Pożyczki UE będą spłacane aż do 2058 r.